قبای مدیریت را از تن دربیاورید ما جوانان حرمت آن را می دانیم خسته شدیم از این مدیران تکراری

کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ی خود را نترسید که جایی برای آویختن قبایتان نباشد بترسید که دیگر قبایی نباشید تا بیاویزید.
اصرار بر ماندن و تکیه زدن بر کرسی مدیریت تا چه حد جذاب است که هنوز مصرانه در پی آنیم که میزمان را با جسدمان دفن کنند.
بپذیریم حاصل مدیریت ۴۰ ساله ی شما اینی است که میبینیم.کشوری که سرمایه ی جوانی اش تا به این حد است وبسیاری از کشورها در حسرت چنین نیروی مستعد انسانی به سر می برند حال ما با این سرمایه چه کرده ایم؟ هرز دادن سرمایه ی انسانی هرز دادن آب و برق نیست که به امید بارش رحمت الهی باز هم ذخایرمان پر شود.هرز دادن نیروی جوانی یعنی مهاجرت.یعنی فرار از خاک.یعنی خالی شدن کشور از فکر، انگیزه و انرژی کامل.
معادله ی پیچیده ای نیست رها کنید و بگذارید این نسل جوان ایران هم خودش را اثبات کند.دیگر دغدغه ی موجود منافع شخصی نیست که منافع ملی است.در این وانفسای بی اعتمادی و ناامیدی شما را به همان ارزشهایی که بدان پایبندید ولق لقه ی زبانتان شده است رها کنید و بگذارید غبار فرتوتی و کسالت از تصمیم گیری وحوزه ی اجرایی کشور رخت بربندد.
یعنی تا به این حد درک شرایط موجود سخت است؟
دولت که هیچ به قولی سی خودش رفته.شما مجلسیون که همین جوانان برای ورودتان به پارلمان شبانه روز تلاش کرده اند، حداقل شما کاری نکنید که در این آزمون بزرگ مردود شوید.
باور کنید خسته شدیم از این همه تکرار از این همه مدیران تکراری.
قبای مدیریت را از تن درآورید شک نکنید ماجوانان حرمت آن را میدانیم و بر جای مناسب می آویزیم.بگذارید مشاوران دلچسبی باشید تا مدیرانی نچسب.