باید به چرخش نخبگان تن دهیم

عطا طهرانچی رئیس شاخه جوانان یکی از احزابی است که نامه به رئیس‌جمهوری را امضا کرده‌اند. او به عنوان رئیس شاخه جوانان حزب ندای ایرانیان در گفت‌وگو با «ابتکار» درباره انگیزه نوشتن این نامه می‌گوید: «باتوجه به زمان تصویب کلیات این بحث در مجلس در دولت فشارهایی وارد می‌شد که این پروژه به نتیجه نهایی نرسد، در نتیجه شاخه‌های جوانان احزاب اصلاح‌طلب و اصولگرا متفق‌القول این دیدگاه را داشتند که ورود یک نسل جدید به بدنه مدیریتی کشور لازم است. براساس اطلاعاتی که وجود دارد بیش از ۱۲۰۰ نیروی بازنشسته در عرصه حضور دارند که این نیاز به تحول دارد. البته باید بگویم که لزوم تغییر بازنشستگان به معنای استفاده صرف از جوانان تلقی نخواهد شد. کسی که با ۲۰ سال سابقه کار با سن ۵۰ سال هم در بدنه دولت مشغول به کار است او هم چنین حقی را دارد که از سهمیه خالی شده مدیران فرسوده استفاده کند اما موضوع اصلی این است که باید یک چرخش نخبگانی اتفاق بیفتد، اگر در یک نظام سیاسی و اداری نقطه‌ای مشاهده شود دال براینکه چرخش نخبگان متوقف شده است این انگیزه‌ها را می‌کشد و افراد امکان رشد و شکوفایی را از دست خواهند داد. ما به دنبال شکستن تصلب در استفاده از مدیران سالخورده هستیم».
او نافی تجربه‌گرایی نیست و تاکید دارد که قصد ما کنار زدن مجرب‌ها نیست: «متاسفانه بخشی از مدیران اداری و دولتی به نوعی روی این موضوع تبلیغات می‌کنند که گویی افرادی با سن ۲۰ و ۲۵ سال بدون کمترین تجربه و سابقه‌ای باید سمت‌های مدیریتی را بگیرند در حالی‌که ما بحث‌مان این است که افرادی با حداقل ده سال سابقه کاری در بدنه دولت، ایده‌های نویی دارند که شنیده نمی‌شود. ما در پنج دولت گذشته شاهد این هستیم که تعدادی از وزرا در دوره‌های مختلفی تکرار شده‌اند. معاونت‌ها تکرار شده‌اند ما تقریباً شاهد حلقه بسته‌ای از مدیران هستیم فارغ از اینکه چه جناحی در کشور دست بالا را در مدیریت داشته باشند. این تابو باید بشکند. باید روزی فرا برسد که افراد بتوانند این امید را داشته باشند که امکان رشد و پیشرفت در سیستم مدیریتی کشور را دارند.
ما اگر راه‌های صحیح برای رشد افراد را ببندیم بلای رانت گریبان‌گیر کشور می‌شود. این مسئله می‌تواند برای جوان انگیزه ایجاد کند برای اینکه در مسیر کارآمدی حرکت کند. با خود بگوید که اگر من پارتی خاصی ندارم یا روابط خانوادگی یا ژن خوب ندارم می‌توانم این شانس را داشته باشم که اگر خودم را نشان بدهم و نبوغ و توانایی‌ام را به منصه ظهور برسانم به مراتب بالای مدیریتی دست پیدا کنم. این انگیزه مرده است و جوان ما با خود می‌گوید که باید خودم را به کسی یا طیفی وصل کنم».
جوانان اسیر رانت و خودرایی نیستند طهرانچی می‌افزاید: «کسانی که در سن پایین‌تری به مقامات بالا دست می‌یابند به مانند آقای طیب‌نیا که در دهه چهارم زندگانی‌اش به وزارت رسید معمولاً دو ویژگی دارند: یکی اینکه درگیر مافیای فساد در میان دولتمردان نشده‌اند و جسارت بیشتر برای تحولات دارند که در تعارض با منافعی است که اجازه تغییر را نمی‌دهند. دوم مشورت پذیرترند و می‌پذیرند که من به عنوان دانای کل در اینجا ننشسته‌ام و ممکن است روش‌هایی باشد که کارشناسان دیگر بهتر از من بدانند. آقای طیب‌نیا به عنوان یک وزیر با رویکرد جوانانه کارنامه خوبی از خود به جا گذاشت؛ در زمان او شورای رقابت بسیار فعال بود، دائماً در کارها از مشاورین استفاده می‌کرد و بخش خصوصی تقریباً از ایشان رضایت داشت. حتی در زمان احمدی‌نژاد زمانی که وزیر بهداشت ۴۱ ساله را به عرصه آورد. فارغ از عملکرد در همان زمان خود توانسته بود بیشتر از مابقی وزرا ارتباط مستقیم با افکار عمومی جامعه برقرار کند و این‌ها نشان می‌دهد که جوانان پاک‌تر و جسورتر قدم بردارند».
او البته جوان بودن را تنها ملاک برای رسیدن به مناصب مدیریتی نمی‌داند و تاکید دارد که: «اهلیت بسیار مهم است، فقط سن پایین شرط نیست. ما مدیران جوانی در دولت داریم که بسیار ناکارآمدند. پس این مسئله شرط لازم نیست هرچند که شرط کافی باشد». با توجه به تصمیم مجلس هرچند که استثنائات کمتر شده باشد اما در عرصه عمل هنوز بین آنچه که تصویب می‌شود و آنچه واقعاً انجام می‌شود فاصله وجود دارد. با این حال وحدت جوانان دو جناح نشان از دغدغه‌ای مهم و اساسی دارد که می‌تواند آینده ایران را به شکل مطلوبتری رقم بزند و مسئولان چنانچه صدای این نسل را نشوند این امکان وجود دارد که نظام جمهوری اسلامی با چالشی مهم دست به گریبان شود.