احزاب در جهان لولای میان حاکمیت، دولت و ملت هستند

به گزاش پایگاه خبری ندای ایرانیان؛ مالک شهبازی تحلیلگر مسائل سیاسی و عضو حزب ندای ایرانیان با بیان اینکه اگر احزاب در جایگاه واقعی خود قرار گرفته بودند در این صورت می توانستند نقش اصلی را در انتقال خواسته های مردم به حاکمیت را ایفا کنند، گفت: از آنجایی که احزاب طی سالهای گذشته در میان مردم و حاکمیت به شدت ضعیف شدند واقعیت این است اگر قرار باشد شرایط به همین منوال پیش برود احزاب نمی تواند نقش مفیدی در این راستا ایفا کند.

وی افزود: اگر حزبی در میان احزاب وجود داشته باشد که شرایطش در جامعه پذیرفته شده باشد و حاکمیت آن را به رسمیت بشناسد در این صورت حزب می تواند باب گفت و گو میان حکومت و جامعه را باز کند. در واقع حزب لولای میان حاکمیت، دولت و ملت است. در سراسر جهان چنین لولایی وجود دارد و ارتباط میان احزاب - دولت و احزاب - ملت شکل می گیرد اما در ایران متاسفانه چنین خبری نیست.

این تحلیلگر مسائل سیاسی با بیان اینکه احزاب نمی دانند که باید میان دولت و مردم باشند یا دولت و حاکمیت، گفت: به همین دلیل بخش عمده ای از احزاب هم سعی می کنند که خود را به حاکمیت نزدیک کنند و نقش اصلی خود را که لولای میان دولت و مردم است را بازی کنند و رابط میان مردم و دولت باشند.

شهبازی همچنین ادامه داد: در شرایط فعلی شاید احزابی که خود را به مردم نزدیک تر می دانند و می توانند زبان مردم باشند تنها کاری که می توانند انجام دهند مکاتبه با سران قوا و انتقال خواسته ها و مطالبات جامعه به روسای سه قواست. البته در صورتی که گوش شنوایی برای شنیدن وجود داشته باشد.

وی با بیان اینکه باید یک جبهه مشترک نه لزوماً جبهه اصلاحات که به عملکردش نقد وارد است تشکیل شود، گفت: این جبهه مشترک باید خود را حامی مردم بدانند و بخش عمده ای از نظرات مردم را رهبری و هدایت کنند. این احزاب می توانند در قالب یک تشکل یا جبهه نظراتشان را در رسانه های جمعی و نامه به سران قوا برسانند. بسیار مهم است که احزاب بدون لکنت خواسته های مردم را به گوش حاکمیت برسانند.

این عضو شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان در پایان گفت: احزاب سردرگمند که میان مردم و دولت باشند یا مردم و حاکمیت. با توجه به شرایط فعلی یا به نوعی یکدست شدن مجموعه حکمرانی در کشور از قوه مجریه و مقننه تا قضاییه که زیر نظر حاکمیت است شاید در این دوره نقش احزاب قابل ایفا باشد یعنی بدین صورت که احزاب با حاکمیت بتوانند در ارتباط باشند با فرض اینکه این حاکمیت یکدست و یکپارچه است.