خوش‌بینی و امیدواری

خوش‌بینی و امیدواری

کارل پوپر یکی از بزرگترین فلاسفۀ سدۀ بیستم که قبلاً کتابِ جامعۀ باز و دشمنان آن را از او معرفی کرده بودیم، در مورد خوش‌بینی و امیدواری به آینده سخن درخشانی دارد که این روزها به کار همۀ ما می‌آید و باید که از او بیاموزیم.

پوپر می‌نویسد:
«آینده باز است. از قبل تعیین‌شده نیست و بنابراین قابل پیش بینی نیست – جز بر حسب تصادف. امکاناتی که در آینده نهفته‎‌اند بی‌شمارند. وقتی که می‌گویم «این وظیفۀ ماست که خوشبین باشیم» این امر نه تنها ناظر به باز بودن آینده است، بلکه در برگیرندۀ چیزی است که همۀ ما از رهگذر هر آنچه انجام می‌دهیم، بدان ارزانی می‌داریم: همۀ ما در آنچه آینده در خود نهفته دارد مسئول هستیم. بنابراین وظیفۀ ماست که فال بد نزنیم، بلکه در عوض برای ایجاد یک دنیای بهتر تلاش کنیم.»