فهم مشترک منافع ملی

مفاهیمی در عرصه سیاست وجود دارد که در سالهای اخیر زیاد شنیده شده اما تعریف روشنی از آن ارائه نشده است یا دست کم فهم مشترکی از این مفاهیم در بین نیروهای سیاسی وجود ندارد.

منافع ملی از جمله این مفاهیم است که نبودن دامنه و مرز در تعریف آن باعث شده در میانه رقابت های سیاسی به وسیله ای برای تضعیف یا تخریب رقبا تبدیل شود و از نقش و جایگاهش تحریف شود.در سایر کشورها تهدید دشمنان موجب اتحاد داخلی می شود و حتی در اقتصاد های بزرگ و توسعه یافته موجب رشد اقتصادی و بهبود شاخص ها می شود ٫در امریکا حزب دموکرات و جمهوری خواه، در انگلستان حزب کارگر و محافظه کار، در آلمان حزب دموکرات مسیحی و سبزها، و به طور کلی سلیقه های راست گرا و دیدگاه های چپ گرا، به رغم اختلاف و رقابت، در برابر تهدید ها متحد می شوند و تلاش گسترده ای را برای تبدیل تهدید به فرصت شکل می دهند.

اما در کشور ما و از نگاه برخی جریانات این قاعده بر عکس است و در تنگناهای تهدید و رجز خوانی جنگ طلبان، به دنبال فرصتی برای زدن و تخریب رقیب خود به اقداماتی دست می زنند که بر خلاف منافع ملی است.اینکه هر فرد و گروه و جریانی با توسل به منافع ملی اقدامات داخلی خود را توجیه کند یا از فضای بیرونی منافع درونی خود را تعقیب کند نشان می دهد ما در تعاریف هم بحران بزرگی داریم، به صورتی که سایر مشکلات و موانع بر پایه ها ی این ابهام ساخته می شود.

مادامی که به فهم مشترک و تعریف درستی از منافع نرسیم، هرجریانی با برداشت سلیقه ای و نگاه بخشی به جای انسجام در هنگام خطر اختلاف می آفریند.روی دیگر سکه بهره برداری از فشار خارجی برای تغییر در آرایش داخلی، نبودن سازوکار مناسب و ضعیف بودن فرهنگ دموکراتیک است که باعث می شود برخی جریان های سیاسی با درک وارونه از سیاست آن را فقط در خارج کردن رقیب از صحنه ببینند، در حالی که معنی کلی سیاست نه به معنای تلاش برای اختلاف، که توانایی و هنر انسجام بخشی و همراه کردن سلیقه های مختلف و ضد هم در یک راستا است.شاید سیاست هم باید دوباره تعریف شود.