ندای ایرانیان: پس از انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا و تغییر دولت، زمزمه‌های احیای مجدد برجام و بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای قوت گرفت. دور جدید مذاکرات به اصطلاح احیای برجام حدوداً ۲۴ ماه می‌گذرد که نیمی مذاکرات در زمان دولت آقای ابراهیم رئیسی و نیمی دیگر در دولت حسن روحانی صورت گرفته است. حال باید دید با گذشت ۲ سال از مذاکرات کدام یک از اهداف مدنظر دستگاه دیپلماسی تحقق پیدا کرده است و در صورت عدم حصول نتیجه مطلوب مشکل از کجاست؟ در مدت یکسال اخیر انواع پیشنهادهای جدید خصوصاً از طرف ایران مطرح شده است، هیچیک از این پیشنهادات در زمان دولت قبل نه تنها مطرح نبوده بلکه همواره جزء خطوط قرمز عنوان شده است. مانند رضایت به عدم خروج نام سپاه پاسداران از لیست گروه‌های تروریستی آمریکا، به گونه‌ای که عنوان شده است دیگر این موضوع جزء کلیات مذاکرات احیای برجام نبوده و از سوی دیگر این عدم خروج نیز در فعالیت سپاه پاسداران و روند مذاکرات خللی وارد نمی‌کند. مساله دیگری که مطرح است مسائل حل نشده بین جمهوری اسلامی ایران و سازمان بین‌المللی انرژی اتمی است. چنانچه طرف غربی مذاکرات حصول نتیجه را به حل شدن مسائل پادمانی گره بزند آنگاه چه راهکارهایی برای آن از سوی ایران اندیشیده شده است؟ و اگر مذاکرات این ناحیه به بن‌بست برسد و پرونده ایران مجدداً به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع شود دستگاه دیپلماسی کشور چه برنامه‌ای برای تحریم‌های مجدد بین‌المللی خواهد داشت؟ پس از خروج آمریکا از برجام، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی طی ۱۳ گزارش پایبندی ایران به مفاد برجام را تائید کرد در حالیکه جمهوری اسلامی ایران هیچ بهره‌ای از مفاد برجام نبرد. اخیراً متن گزارشات آژانس تغییر کرده است. تیم مذاکره کننده هیچ گزارش رسمی و عمومی از روند مذاکرات ارائه نکرده است. از این منظر افکار عمومی سوالات فراوانی در ذهن دارند که باید پاسخ داده شود. از این رو ضروری است در برهه حساس کنونی که هنوز حصول توافق امکان‌پذیر است از تجربیات بزرگان و صاحب نظران همانند آقایان ظریف و صالحی استفاده شود.