اصلاح‌طلبان، به‌عنوان جریانی که هم به نظام جمهوری اسلامی تعلق دارند و هم با بخش بزرگی از بدنه ناراضی جامعه پیوند دارند، در موقعیتی استثنایی قرار دارند تا از افکار عمومی، انسجام اجتماعی و هویت ملی در برابر جنگ ترکیبی دشمن محافظت کنند.
ادامه مطلبوقتی صدای عبور موشک‌ها از آسمان به گوش می‌رسد، بسیاری از مردم وحشت‌زده می‌شوند، اما در غزه کودکانی با زخم‌هایی کهنه از جنگ و جنایت، دست‌های کوچکشان را بالا می‌برند و برای اصابت موشک‌های ایران به هدف دعا می‌کنند.
ادامه مطلبمن متولد دهه‌ی شصت‌ام؛ نسلی که با صدای آژیر قرمز و سایه‌ی جنگ بزرگ شد. ما چشم به جهان گشودیم در روزگاری که خاک این سرزمین زیر آتش جنگ ایران و عراق می‌سوخت و مادران‌مان با دلهره‌ی برگشتن پدرانمان و فرزندان از جبهه، شب‌ها به خواب می‌رفتند. کودکی‌ام در صف کوپن، کمبودها و شعارهای بلند انقلابی گذشت. سال‌های پایانی جنگ را به یاد دارم؛ آن صبح داغ مرداد ۶۷ که «جام زهر» را شنیدیم، بیآنکه مفهومش را بدانیم. مدرسه رفتیم در دوران بازسازی، با امیدهای تازه‌ای که از دولت سازندگی شنیده می‌شد. ولی زندگی برای ما هرگز آسان نشد؛ نه در دوران اصلاحات، نه در دوران تحریم، نه در سایه‌ی تندبادهای سیاسی. نوجوانی من با دوم خرداد ۷۶ گره خورد؛ با شور خیابانی که برای نخستین بار دیدم. روزهایی که گمان می‌کردیم همه‌چیز ممکن است. اما ناآرامی‌های کوی دانشگاه ۷۸ و سرکوب، نشان‌مان داد که راه آزادی هنوز پرپیچ‌وخم است.
ادامه مطلبگاهی وطن آن‌قدر بزرگ است که حتی تلخی‌های حکومت را باید در سایه‌اش فراموش کرد.
ادامه مطلبتاریخ دور جدید مذاکرات غیر‌مستقیم ایران و آمریکا اعلام شد؛ یکشنبه ۲۵ خرداد. خبری که دیگر نه شوکه‌کننده است، نه امیدوارکننده، بلکه بخشی از زندگی ما شده است. باید عادت کنیم به این تیترها: «گفت‌وگوها در هفته آینده ادامه خواهد داشت». مهم نیست این مذاکرات در مسقط باشد یا در رم یا هرجای دیگر، مهم این است که همچنان ادامه دارد، بیآنکه نتیجه‌ای روشن در دست باشد. خوشحالیم که «شکست نخورده»، اما از یاد برده‌ایم که تعلیق و عدم قطعیت، خودش یک نوع شکست است. درحالی‌که مذاکره‌کنندگان ایرانی به تداوم گفت‌وگوها بدون عجله برای دستیابی به نتیجه خو گرفته‌اند، جامعه و اقتصاد ایران هزینه‌های سنگین این «عدم قطعیت» بی‌پایان را پرداخت می‌کنند.
ادامه مطلبامروز که در تقویم سالگرد درگذشت آیت الله سید روح الله خمینی، رهبر اسطوره‌ای انقلاب ۵۷ است، فرصتی است برای بازاندیشی و تأمل در میراث و تاثیری که آن بزرگ بر تاریخ معاصر ما داشته است. چنین کاری، برخلاف تکرار آیینی و مناسکی این سالگرد، که به صورت رسمی برگزار می‌شود، برای اهلِ نظر و کسانی که بخواهند منطقِ تحولات سیاسی در ایران را (بدون پیش‌داوریهای ایدئولوژیک و مُغالطۀ خَلطِ تبار؛ یعنی اشتباه گرفتن نتایج یک پدیده با منشاء و نیات اولیۀ کنشگرانِ دخیل در آن) بفهمند کاری واجب و ضرورتی تاریخی است.
ادامه مطلبفهم رفتار مسعود پزشکیان به عنوان چهاردهمین رییس‌جمهور ایران، شاید در نگاه اول کار سخت و پیچیده‌ای به نظر بیاید. مدل رفتار، سبک گفتار و مدل بهبودخواهی‌اش با پیشینیان خود بسیار متفاوت است و این فرضیه را به ذهن متبادر می‌کند که گویی هنوز به متد منسجم و مشخصی برای توسعه کشور نرسیده است.
ادامه مطلب«مذاکرات ایران و آمریکا»؛ همین سه واژه حالا به ورد زبان‌ها بدل شده‌اند. نه فقط در صفحات تحلیلی روزنامه‌ها و جلسات تخصصی سیاسی، که حتی در صحبت‌های روزمره مردم کوچه و بازار. دیگر این مذاکرات یک بحث تخصصی دیپلماتیک نیست؛ یک دغدغه‌ی اجتماعی است، بخشی از روح و روان روزمره‌ی مردم ایران شده است. مردمی که هفته‌هاست منتظرند، و این انتظار، از این هفته به هفته‌ی بعد، و باز هم به هفته‌ی بعدتر حواله داده می‌شود. جلسه پشت جلسه، بیانیه پشت بیانیه، تحلیل‌های پنهان و آشکار، شایعات تأییدنشده و تأییدهای نیم‌بند؛ همه این‌ها تنها یک معنا دارند: ما نه در آستانه‌ی یک توافق، که در میانه‌ی یک جنگ تمام‌عیار دیپلماتیک هستیم. جنگی که صحنه‌اش میز مذاکره است، اما بازیگرانش تنها ایران و آمریکا نیستند.
ادامه مطلب