با گذشت نزدیک به نیم قرن از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، همچنان این پدیده یکی از بزرگترین معماها برای اصحابِ علوم اجتماعی است. این انقلاب تقریباً با تئوریهای رایج انقلاب قابل توضیح نبود. تا جایی که در همان سالها یکی از تئوریسینهای اصلی انقلاب به نام تدا اسکاچپل بعد از وقوع انقلاب ایران در نظریۀ خودش تجدیدنظر کرد. تاکنون ده‌ها هزار کتاب و مقاله در تحلیل چرایی و چگونگی انقلاب نوشته شده ولی هنوز اِجماع نظری بر سر بسیاری از ابعاد آن وجود ندارد.
ادامه مطلبدر مهرماه سال ۱۴۰۱ دبیرکل یکی از احزاب اصلاح طلب با یکی از نمایندگان مجلس در برنامه‌ای که بعداً مجری‌اَش هم به جُرگۀ نمایندگان پیوست، مناظره کردند. در طول این برنامه نمایندۀ مذکور دائماً با لفظ «آنارشیست» آن دبیرکل را خطاب می‌کرد. آشکارا او از این واژه معنای «هرج و مرج طلب» را مدّنظر داشت. این اشتباه از سوی آن نماینده الزاماً ناشی از ناآگاهی‌اش نبود. بلکه تقریباً در بخش زیادی از ادبیات ژورنالیستی یک صد سال گذشته آنارشیسم به «هرج و مرج طلبی» ترجمه شده است. از همین رو، این واژه معادل و متناظر با ناسزای سیاسی شده تا جایی که می‌توان مخالفان را آنارشیست نامید. ولی این مفهوم در معنای تخصصی‌اش چنین معنایی ندارد.
ادامه مطلب